یار مهربان

 

عهد با هر که بستم جانمان در دست اوست

بمان با من که من بی تو صدای  خسته در بادم

در این اندوه بی پایان بمان تنها تو در یادم

گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود

پیش پای به چراغ توببینم چه شود

یارب اندر کنف سایه ان سرو بلند

گر من سوختم یک دم بنشینم  چه شود

دوستی نه شمع است که خاموش شود

 نه حدیث است که فراموش شود

در گلستان خیالم ندهد هیچ گلی بوی ترا

تو گل سرخ منی من به خدا خارتوام

نویسنده » سیاوش . ساعت 9:30 عصر روز جمعه 87 فروردین 16

نظرات شما ()

خدا می‏داند!!!

ای کاش باران بودم تا غبار غم‏هایت را می‏شستم ای کاش نسیم بودم تا صورتت را نوازش می‏کردم ای کاش گل بودم تا یکی از غنچه‏هایم را به تو هدیه می‏دادم اما افسوس نه بارانم نه نسیم و نه گل اما هر چه هستم خدا می‏داند و بس...!

نویسنده » سیاوش . ساعت 2:8 عصر روز جمعه 87 فروردین 16

نظرات شما ()

اشک عشق

به نام خدا که اشک را آفرید تا سرزمین عشق آتش نگیرد هیچکس لیاقت اشک تو را ندارد آنکس که لایق اشک توست اشک تو را نمی‏ریزد کسی را دوست داشته باش که لایق عشق تو باشد نه تشنه هوس!!!

نویسنده » سیاوش . ساعت 1:26 عصر روز جمعه 87 فروردین 16

نظرات شما ()